ايمان نرسيده و گفتار و كردارشان هماهنگ نشده است.
***
پس از آن در ادامه همين سخن، مىافزايد: «اين كار موجب خشم عظيم در پيشگاه خدا است كه سخنانى بگوئيد كه عمل نمىكنيد» «كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ». «1»
در مجالس انس مىنشينيد و داد سخن مىدهيد، اما هنگامى كه ميدان عمل فرا مىرسد، هر كدام به گوشهاى فرار مىكنيد.
از نشانههاى مهم مؤمنان راستين اين است: گفتار و كردارشان صددرصد هماهنگ باشد، و هر قدر انسان از اين اصل دور شود، از حقيقت ايمان دور شده است.
«مقْت» در اصل به معنى «بغض شديد نسبت به كسى است كه كار قبيحى را انجام داده است» و لذا در ميان عرب جاهلى، كسى كه همسر پدرش را به نكاح خود در مىآورد «نكاح مقت» مىگفتند.
در جمله «كَبُرَ مَقْتاً» واژه «مَقْت» با «كَبُرَ» كه آن نيز دليل بر شدت و عظمت است، توام شده، و دليل بر خشم عظيم خدا است نسبت به گفتار خالى از عمل.
«علامه طباطبائى» در «الميزان» مىگويد: «فرق است بين اين كه انسان سخنى را بگويد كه انجام نخواهد داد، و بين اين كه، كارى كه مىگويد را انجام ندهد، اولى دليل بر نفاق است و دومى دليل بر ضعف اراده». «2»
ظاهراً منظور اين است: گاه انسان سخنى مىگويد كه از اول تصميم دارد انجام ندهد، اين يك نوع «نفاق» است، اما گاه از اول تصميم بر عمل دارد، ولى