اين دليل كه در هر صورت گروهى تسليم حق نيستند، و لجاجت و پافشارى بر باطل دارند، پيامبر صلى الله عليه و آله را مخاطب قرار داده مىگويد: «در برابر آنچه آنها مىگويند، شكيبا باش»! «فَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ».
چرا كه تنها با نيروى صبر و استقامت، مىتوان بر اين مشكلات پيروز شد، توطئههاى دشمن را در هم شكست، و نسبتهاى نارواى آنها را در مسير حق تحمل كرد.
و از آنجا كه صبر و استقامت، نياز به پشتوانهاى دارد، و بهترين پشتوانه، ياد خدا و ارتباط با مبدأ علم و قدرت جهان آفرين است، در دنبال اين دستور مىافزايد: «و تسبيح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پيش از غروب آن به جا آور» «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ».
***
همچنين «در قسمتى از شب او را تسبيح كن و بعد از سجدهها» «وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ».
اين ياد مداوم، و تسبيح مستمر، همچون قطرههاى حياتبخش باران بر سرزمين قلب و جان تو مىريزد، و آن را سيراب مىكند، دائماً به تو نشاط و حيات مىبخشد، و به استقامت در مقابل مخالفان لجوج دعوت مىكند.
در اين كه، منظور از تسبيح خداوند، در اين مواقع چهارگانه (قبل از طلوع آفتاب، قبل از غروب، در شب، و بعد از سجدهها) چيست؟ در ميان مفسران گفتگو بسيار است.
بعضى معتقدند: اين تعبيرات، اشاره به نمازهاى پنجگانه روزانه و بعضى از نوافل پر فضيلت است، به اين ترتيب كه «قبل طلوع الشمس»، اشاره به نماز صبح است، زيرا آخر وقت آن، طلوع آفتاب مىباشد.