يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِينَ يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لايَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ: «اى كسانى كه ايمان آوردهايد! هر كس از شما از آئين خود بازگردد (به خدا زيانى نمىرساند)، خداوند در آينده جمعيتى را مىآورد كه آنها را دوست دارد، و آنها نيز خدا را دوست دارند، در برابر مؤمنان، متواضع، و در برابر كافران، نيرومند و شكستناپذير، مردانى كه در راه خدا جهاد مىكنند و هرگز از سرزنش سرزنش كنندگان هراسى به خود راه نمىدهند». «1»
جالب توجه اين كه: اكثر مفسران در ذيل آيه مورد بحث، نقل كردهاند كه بعد از نزول اين آيه، جمعى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض كردند: مَنْ هؤُلاءِ الَّذِيْنَ ذَكَرَ اللَّهُ فِي كِتابِهِ: «اين گروهى كه خداوند در اين آيه به آنها اشاره كرده كيانند»؟!
در اين هنگام، «سلمان» نزديك پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته بود، پيامبر صلى الله عليه و آله دست بر پاى «سلمان» (و طبق روايتى بر شانه سلمان) زده فرمود: هذا وَ قَوْمُهُ، وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوْ كانَ الايْمانُ مَنُوطاً بِالثُّرَيَّا لَتَناوَلَهُ رِجالٌ مِنْ فارْسٍ: «منظور، اين مرد و قوم او است، سوگند به آن كس كه جانم به دست او است، اگر ايمان به ثريا بسته باشد، گروهى از مردان فارس آن را به چنگ مىآورند»!
اين حديث و مشابه آن را محدثان معروف اهل سنت، مانند محدث معروف «بيهقى» و «ترمذى» در كتب معروف خود آوردهاند، و مفسران معروف شيعه و اهل سنت بر آن اتفاق دارند، مانند: نويسنده تفسير «قرطبى»، «روح البيان»، و «مجمع البيان» و «فخر رازى» و «مراغى» و «ابوالفتوح رازى» و مانند آنها.
در تفسير «درّ المنثور» در ذيل همين آيه نيز، چندين حديث در همين زمينه آورده است. «2»