نكتهاى كه در اين آيات به خوبى جلب توجه مىكند، اختصار فوقالعاده آن در عين گويا بودن است، كه با حذفِ جملههاى اضافى، كه از قرائن يا جملههاى ديگر فهميده مىشود، داستان مشروحى را در سه آيه يا سه جمله كوتاه بازگو كرده است، همين اندازه مىگويد: «موسى به درگاه پروردگار عرضه داشت اينها مجرمند، به او گفته شد: بندگانم را شبانه حركت ده و شما تعقيب خواهيد شد، دريا را گشاده و آرام رها كن، كه آنها لشكرى غرق شده هستند»!
تعبير به «غرق شده»، با اين كه هنوز غرق نشده بودند، اشاره به قطعى و حتمى بودن اين فرمان الهى است.
*** اكنون ببينيم بعد از غرق فرعون و فرعونيان، چه ماجراهاى عبرتانگيزى تحقق يافت. قرآن، در آياتِ بعد، ميراثِ عظيم آنها را كه به «بنىاسرائيل» رسيد، طى پنج موضوع، كه فهرستِ تمام زندگى آنهاست بيان كرده:
نخست مىفرمايد: «چه بسيار باغها و چشمهها، كه از خود به جا گذاشتند و رفتند»! «كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ».
باغها، و چشمهها، دو سرمايه از جالبترين و ارزندهترين اموال آنها بود، چرا كه «مصر»، به بركت «نيل»، سرزمينى حاصلخيز و پر باغ بود، اين چشمهها ممكن است اشاره به چشمههائى باشد كه از دامن بعضى از كوهها سرازير مىشد، و يا شعبههائى باشد كه از «نيل» سرچشمه مىگرفت و از باغهاى سرسبز و خرم آنها مىگذشت. و اطلاق «چشمه» (عين) بر اين شعبهها بعيد نيست.
***
و مىافزايد: «و زراعتها، و قصرهاى جالب و زيبا و پر ارزش» «وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ».