براى منكران لجوج و آن داستان موسى عليه السلام و فرعون است، مىفرمايد: «ما قبل از اينها قوم فرعون را آزموديم» «وَ لَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ».
«فَتَّنا» از ماده «فتنه»، در اصل به معنى قرار دادن طلا در كوره آتش براى تصفيه از ناخالصىهاست، سپس، به هر گونه امتحان و آزمايشى كه براى آزمودنِ ميزانِ خلوصِ انسانها انجام مىگردد، اطلاق شده است، آزمايشى كه سرتاسر زندگى انسانها و جوامع بشرى را فرا مىگيرد، و به تعبير ديگر، تمام دوران زندگى انسان در دنيا، در اين آزمايشها سپرى مىشود، كه اين جهان، دارِ آزمون است.
قوم فرعون، با داشتن حكومتى نيرومند، ثروتى سرشار و امكاناتى وسيع، در اوج قدرت مىزيستند، و اين قدرتِ عظيم، آنها را مغرور كرد و آلوده انواع گناه و ظلم و ستم شدند.
«در اين هنگام، رسول بزرگوارى به سراغ آنها آمد» «وَ جاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ».
«كريم»، از نظر خلق و خوى، «كريم»، از نظر ارزش و بزرگوارى در پيشگاه حق، و «كريم»، از نظر اصل و نسب، و اين رسول، كسى جز «موسى بن عمران» عليه السلام نبود. «1»
***
موسى عليه السلام با لحنى بسيار مؤدّبانه، دلپذير و آكنده از محبت، آنها را مخاطب قرار داد گفت: «هدف از آمدن من اين است كه شما، اى بندگان خدا! در برابر من كه فرستاده او هستم تسليم شويد، و آنچه را به شما دستور داده است اداء كنيد»