سازنده، و برنامههايش حسابشده است، كتابى كه خود دليل حقانيت خويش است، آفتاب آمد دليل آفتاب. «1»
***
اما ببينيم اين سوگند، براى چه منظورى ذكر شده است؟ آيه بعد اين حقيقت را روشن ساخته مىگويد: «به طور مسلم ما قرآن را (كه سند حقانيت پيامبر اسلام است) در شبى پربركت نازل كرديم» «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ».
«مبارك» از ماده «بركت» به معنى سودمند و جاويدان و پردوام است.
اين كدام شب است كه مبدأ خيرات و سرچشمه خوبىهاى پايدار مىباشد؟
غالب مفسران آن را به شب قدر تفسير كردهاند، شب پربركتى كه مقدرات جهان بشريت با نزول قرآن، رنگ تازهاى به خود گرفت، شبى كه سرنوشت خلايق و مقدرات يك سال در آن رقم زده مىشود، آرى قرآن در شبى سرنوشتساز، بر قلب پاك پيامبر نازل شد.
اين نكته لازم به تذكر است: ظاهر آيه اين است كه تمام قرآن در شب قدر نازل گرديده.
اما هدف اصلى از نزول آن چه بود؟ همان است كه در ذيل همين آيه، به آن اشاره شده مىفرمايد: «ما همواره انذاركننده بوديم» «إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ».
اين يك سنت هميشگى ماست كه فرستادگان خود را براى بيم دادن ظالمان و مشركان، مأموريت مىدهيم، و فرستادن پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله با اين كتاب مبين نيز آخرين حلقه از اين سلسله است.
درست است كه، پيامبران از يكسو انذار مىكنند، و از سوى ديگر بشارت