برابر فرمان و دستور ما، تسليم بودند» «الَّذِينَ آمَنُوا بِآياتِنا وَ كانُوا مُسْلِمِينَ». آرى آنها هستند كه به چنان خطاب پرافتخارى مخاطب و مشمول چنان نعمتهائى مىشوند.
در حقيقت، دو جمله فوق، تعريف گويائى از اعتقاد و عمل آنها است، «ايمان» مبانى استوار اعتقادى آنها را روشن مىسازد، و «اسلام» تسليمشان را در عمل در برابر فرمان حق و اجراء دستورات او.
***