توصيفى براى چگونگى قيامت است، مىگويد: «خدا چشمهائى را كه به خيانت گردش مىكند مىداند، و از آنچه در سينهها پنهان است با خبر است» «يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِى الصُّدُورُ». «1»
آرى خدائى كه از حركات مخفيانه چشمها، و اسرار درون سينهها، آگاه است در آن روز، درباره خلايق دادرسى و قضاوت مىكند، و با اين علم و آگاهى دقيق او، روز گنهكاران سياه و تاريك است.
در حديثى، از امام صادق عليه السلام مىخوانيم: هنگامى كه از معنى اين آيه از آن حضرت سؤال كردند، فرمود: أَ لَمْ تَرَ إِلَى الرَّجُلِ يَنْظُرُ إِلَى الشَّىْءِ وَ كَأَنَّهُ لايَنْظُرُ إِلَيْهِ، فَذلِكِ خائِنَةُ الاعْيُنِ: «آيا نديدهاى گاه انسان به چيزى نگاه مىكند اما چنين وانمود مىكند كه به آن نگاه نمىكند؟ اين نگاههاى خيانتآلود است»!. «2»
آرى، اين نگاهها خواه به نواميس مردم باشد، و يا امور ديگرى كه نگاه كردن به آن ممنوع است، بر خداوندى كه ذرهاى از آنچه در آسمانها و زمين است از علم او مخفى نيست، پنهان نمىماند: «لايَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقالُ ذَرَّةٍ فِى السَّمواتِ وَ لا فى الارْضِ». «3»
در حديث ديگرى آمده است: يكى از ياران پيامبر، در كنار يكى از مخالفان سرسخت اسلام، در محضر پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته بود، بعد از آن كه آن مرد مخالف از محضر پيامبر صلى الله عليه و آله امان گرفت و بيرون رفت، عرض كرد: چرا اشارهاى نفرموديد تا برخيزيم و گردنش را بزنيم پيش از آن كه از شما امان بگيرد؟! رسول خدا