1- «هوا پرستى» كه سبب مىشود، انسان با شبهات بىاساس، چهره حق را بپوشاند (و به هوى و هوس خويش ادامه دهد، چرا كه قبول حق او را محدود مىسازد، از يكسو وظائفى براى او تعيين مىكند، و از سوى ديگر، محدوديتهائى. اما هواپرستانى كه نمىخواهند، نه آن وظائف را بپذيرند و نه اين محدوديتها را، به انكار حق برمىخيزند، هر چند دلائل آن روشن و آشكار باشد).
2- «تقليد و پيروى كوركورانه» (از ديگران، مخصوصاً از پيشينيان) كه آن نيز پرده بر چهره حق، مىافكند.
3- «پيشداوريهاى غلط» و اعتقادهاى فاسد پيشين، كه در ذهن رسوخ يافته مانع از بررسى و مطالعه بىطرفانه در آيات حق مىگردد، لذا از درك آنها عاجز مىماند.
***