تفسير:
حكم زنان در عادت ماهيانه
در نخستين آيه، به سؤالى برخورد مىكنيم و آن درباره عادت ماهيانه زنان است، مىفرمايد: «درباره (خون) حيض از تو سؤال مىكنند، بگو چيز زيان آورى است» «وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحيضِ قُلْ هُوَ أَذىً».
و بلافاصله مىافزايد: «حال كه چنين است از زنان در حالت قاعدگى كناره گيرى نمائيد، و با آنها آميزش جنسى نكنيد تا پاك شوند» «فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحيضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ».
«ولى هنگامى كه پاك شدند، از طريقى كه خدا به شما فرمان داده با آنها آميزش كنيد كه خداوند توبه كنندگان و پاكان را دوست دارد» «فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ».
«مَحِيض» مصدر ميمى و به معنى عادت ماهيانه است، در «معجم مقاييس اللغه»، آمده است: اين واژه، در اصل به معنى خارج شدن آب قرمز از درختى است به نام «سَمُرَه»، (سپس به عادت ماهيانه زنان اطلاق شده است) ولى در تفسير «فخر رازى» آمده كه: «حَيض» در اصل، به معنى سيل است، و لذا هنگامى كه سيل جريان پيدا كند، گفته مىشود: حاضَ السَّيْلُ، و حوض را نيز به همين مناسبت حوض، مىگويند كه آب به سوى آن جريان پيدا مىكند.
اما از گفته «راغب» در «مفردات» عكس اين استفاده مىشود كه: اين واژه در اصل، به معنى همان خون عادت است (سپس به معانى ديگر اطلاق شده).
در هر حال، منظور در اينجا، همان خون است كه قرآن، آن را «أَذى» (چيز آلوده يا زيانآور) معرفى كرده است، و در حقيقت اين جمله، فلسفه حكم اجتناب از آميزش جنسى زنان را در حالت قاعدگى كه در جمله بعد آمده است