وحشتى از كفر آنها دارد، و نه پيامبر او، او اين برنامه را تنظيم نكرده تا سودى كند، «بلكه تا بر بندگانش جودى كند».
تعبير «وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ» (با توجه به اين كه: وكيل در اينجا به معنى كسى است كه موظف بر ايمانآوردن گمراهان باشد) كراراً در آيات قرآن با همين عبارت و يا شبيه به آن، تكرار شده، و بيانگر اين حقيقت است كه: پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مسئول ايمان مردم نيست، اصولًا ايمان از طريق اجبار به دست نمىآيد، او تنها موظف است كه در ابلاغ فرمان الهى، به مردم لحظهاى كوتاهى و سستى نكند، خواه پذيرا شوند، يا روىگردان؟
***
پس از آن براى اين كه، روشن سازد همه چيز انسانها و از جمله حيات و مرگشان، به دست خدا است مىگويد: «خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض مىكند» «اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها». «1»
«و ارواحى را كه نمردهاند نيز، به هنگام خواب مىگيرد» «وَ الَّتِي لَمْتَمُتْ فِي مَنامِها». «2»
و به اين ترتيب، «خواب» برادر «مرگ» است و شكل ضعيفى از آن؛ چرا كه رابطه روح با جسم، به هنگام خواب به حداقل مىرسد و بسيارى از پيوندهاى اين دو، قطع مىشود.
و بعد مىافزايد: «ارواح كسانى را كه فرمان مرگ آنها را صادر كرده نگه مىدارد (به گونهاى كه هرگز از خواب بيدار نمىشوند) و ارواح ديگرى را كه فرمان ادامه حياتشان داده به بدنهايشان باز مىگرداند، تا سرآمد معينى»