تفسير:
دين خود را از هر گونه شرك پاك و خالص كن!
اين سوره با دو آيه، درباره نزول قرآن مجيد آغاز شده كه در يك آيه «مبدأ نزولِ» قرآن، يعنى ذات پاك خدا مطرح است، و در آيه ديگر «محتوا و هدف» قرآن.
نخست مىگويد: «اين كتابى است كه از سوى خداوند عزيز و حكيم نازل شده است» «تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ». «1»
هر كتابى را به نازلكننده، يا نويسنده آن بايد شناخت، هنگامى كه بدانيم: اين كتاب بزرگ آسمانى از علم خداوند قادر و حكيمى، سرچشمه گرفته كه هيچ چيز، در برابر قدرت بىپايانش، مشكل نيست و هيچ امرى از علم نامتناهيش مخفى نمىباشد، پى به عظمت محتواى آن مىبريم، و بىآن كه توضيح بيشترى داده شود، يقين پيدا مىكنيم كه محتواى آن حق است و سراسر حكمت و نور و هدايت است.
ضمناً، اين گونه تعبيرات، در آغاز سورههاى قرآن، مؤمنان را به اين حقيقت متوجه مىسازد كه آنچه را در اين كتاب بزرگ مىيابند، كلام خدا است نه كلام پيامبر صلى الله عليه و آله، هر چند كلام او هم والا و حكيمانه است.
***
پس از آن به محتواى اين كتاب آسمانى و هدف آن پرداخته، مىگويد: «ما اين كتاب را به حق بر تو نازل كرديم» «إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ».