«ارْكُض» از ماده «ركض» (بر وزن مكث) به معنى كوبيدن پا بر زمين، و گاه، به معنى دويدن آمده است، و در اينجا به معنى اول است.
همان خداوندى كه چشمه زمزم را در آن بيابان خشك و سوزان، از زير پاشنه پاى «اسماعيل» شيرخوار، بيرون آورد، و همان خداوندى كه هر حركت و هر سكونى، هر نعمت و هر موهبتى، از ناحيه اوست، اين فرمان را نيز در مورد ايوب صادر كرد، چشمه آب جوشيدن گرفت، چشمهاى خنك، گوارا و شفابخش از بيمارىهاى «برون» و «درون».
بعضى معتقدند: اين چشمه داراى يك نوع آب معدنى بوده كه هم براى نوشيدن گوارا بوده، و هم اثرات شفابخش از نظر بيمارىها داشته، هر چه بود، لطف و رحمت الهى بود، درباره پيامبرى صابر و شكيبا.
«مُغْتَسَل» به معنى آبى است كه با آن شستشو مىكنند، و بعضى آن را به معنى محل شستشو دانستهاند، ولى معنى اول صحيحتر به نظر مىرسد، و به هر حال توصيف آن آب، به خنك بودن شايد اشارهاى به تأثير مخصوص شستشو با آب سرد براى بهبود و سلامت تن باشد، همان گونه كه در طب امروز، نيز ثابت شده است.
و نيز اشاره لطيفى است بر اين كه: كمال آب شستشو در آن است كه از نظر پاكى و نظافت همچون آب نوشيدنى باشد!
شاهد اين سخن اين كه: در دستورهاى اسلامى نيز آمده، «قبل از آن كه با آبى غسل كنيد جرعهاى از آن بنوشيد»!. «1»
***
نخستين و مهمترين نعمت الهى كه عافيت و بهبودى و سلامت بود، به