مجسمه، حرام نيست.
همه اينها محتمل است؛ چرا كه ممكن است تحريم «مجسمهسازى» در اسلام به منظور مبارزه شديد، با مسأله بت پرستى و ريشه كن كردن آن بوده، و اين ضرورت در زمان سليمان عليه السلام تا اين اندازه وجود نداشته، و اين حكم در شريعت او نبوده است.
ولى در روايتى كه از امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه نقل شده، چنين مىخوانيم: وَ اللَّهِ ما هِيَ تَماثِيلُ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ لكِنَّها الشَّجَرُ وَ شِبْهُهُ: «به خدا سوگند، تمثالهاى مورد در خواست سليمان، مجسمه مردان و زنان نبوده، بلكه تمثال درخت و مانند آن بوده است». «1»
مطابق اين روايت، مجسمهسازى ذىروح در شريعت وى نيز حرام بوده.
«جِفان» جمع «جفنه» (بر وزن وزنه) به معنى ظرفهاى غذاخورى است.
و «جَواب» جمع «جابيه» به معنى حوض آب است، و از اين تعبير استفاده مىشود كه: ظرفهاى بسيار عظيم غذاخورى، كه هر كدام همچون حوضى بود براى سليمان، تهيه مىديدند، تا گروه كثيرى بتوانند اطراف آن بنشينند و از آن غذا بخورند، و اگر فراموش نكرده باشيم، در زمانهاى كمى قديم نيز، بر سر سفرهها از مجمعهاى بزرگ براى خوردن غذا به صورت دستهجمعى استفاده مىشد، و در حقيقت سفره آنها، همان ظرف بزرگ بود، و مثل امروز ظرفهاى مستقل و جداى از يكديگر معمول نبود.
«قُدُور» جمع «قدر» (بر وزن قشر) به معنى ظرفى است كه غذا در آن طبخ مىشود و «راسِيات» جمع «راسيه» به معنى «پا بر جا و ثابت» است، و در اينجا منظور ديگهائى است كه به خاطر بزرگى، آن را از جا تكان نمىدادند.