ساختن «سلولز نباتى» است (سلولز همان جرم درختان است كه اجزاء عمده آن «كربن» و «اكسيژن» و «ئيدروژن» است).
اكنون ببينيم اين سلولز چگونه ساخته مىشود؟ ياختههاى درختان و گياهان «گاز كربن» را از هوا گرفته و آن را تجزيه مىكنند، اكسيژن آن را آزاد ساخته، و كربن را در وجود خود نگه ميدارند، و آن را با آب تركيب كرده و چوب درختان را از آن مىسازند.
ولى مسأله مهم اين است كه طبق گواهى علوم طبيعى، هر تركيب شيميائى انجام مىيابد، يا بايد توأم با جذب انرژى خاصى باشد، و يا آزاد كردن آن (دقت كنيد).
بنابراين هنگامى كه درختان، به عمل كربنگيرى مشغولند، طبق اين قانون، احتياج به وجود يك انرژى دارند، و در اينجا از گرما و نور آفتاب به عنوان يك انرژى فعال استفاده مىكنند.
به اين ترتيب، به هنگام تشكيل چوبهاى درختان مقدارى از انرژى آفتاب نيز در دل آنها ذخيره مىشود، و به هنگامى كه چوبها را به اصطلاح مىسوزانيم همان انرژى ذخيره شده آفتاب آزاد مىگردد، زيرا بار ديگر «كربن» با «اكسيژن» هوا تركيب شده و گاز كربن را تشكيل مىدهد، و اكسيژن و ئيدروژن (مقدارى آب) آزاد مىگردد.
از اين تعبيرات اصطلاحى كه بگذاريم به عبارت بسيار ساده، اين نور و حرارت مطبوعى كه در زمستان درون كلبه آن روستائى يا كرسى زغالسوز اين شهرنشين را گرم و روشن مىسازد، همان نور و حرارت آفتاب است كه در ضمن چند سال يا دهها سال در چوب اين درختان ذخيره شده است، و آنچه را درخت در طول يك عمر تدريجاً از آفتاب گرفته، اكنون بى كم و كاست پس