33 وَ آيَةٌ لَهُمُ الأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبّاً فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ
34 وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ
35 لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ
36 سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لايَعْلَمُونَ
ترجمه:
33- زمين مرده براى آنها آيتى است، ما آن را زنده كرديم، و دانههاى (غذائى) از آن خارج ساختيم كه از آن مىخورند.
34- و در آن باغهائى از نخلها و انگورها قرار داديم و چشمههائى از آن جارى ساختيم.
35- تا از ميوه آن بخورند در حالى كه دست آنان هيچ دخالتى در ساختن آن نداشته است. آيا شكر خدا را به جا نمىآورجود خود مىنمايد، و از اين طريق، موجودات مرده را تبديل به بافتهاى موجود زنده مىكند، تا هر روز جلوه تازهاى از حيات را نشان دهد.
مسأله حيات در جهان گياهان و حيوانات، و زنده شدن زمينهاى مرده از يكسو، دليل روشنى است بر اين كه: علم و دانش عظيمى در آفرينش اين جهان به كار رفته، و از سوى ديگر، نشانهاى آشكار از رستاخيز است.