تفسير:
با اين زنان مىتوانى ازدواج كنى
گفتيم، بخشهائى از آيات اين سوره، وظائف پيامبر صلى الله عليه و آله و مؤمنان را به صورت لف و نشر مرتب، تعقيب مىكند، لذا بعد از ذكر پارهاى از احكام مربوط به طلاق دادن زنان در آيه قبل، در اينجا روى سخن را به شخص پيامبر صلى الله عليه و آله كرده، و موارد هفتگانهاى را كه ازدواج با آنها براى پيامبر مجاز بوده، شرح مىدهد:
1- نخست، مىگويد: «اى پيامبر! ما همسران تو را كه مهر آنها را پرداختهاى براى تو حلال كرديم» «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنا لَكَ أَزْواجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ». منظور از اين زنان، به قرينه جملههاى بعد، زنانى هستند كه با پيامبر صلى الله عليه و آله رابطه خويشاوندى نداشتند، و با او ازدواج كردند، و شايد مسأله پرداختن مهريه نيز به خاطر همين باشد، زيرا مرسوم بوده است: به هنگام ازدواج با غير خويشاوندان، مهريه را نقداً پرداخت مىكردند، به علاوه، تعجيل در پرداختن مهر،- مخصوصاً در موردى كه همسر نياز به آن داشته باشد،- بهتر است.
ولى به هر حال، اين كار جزء واجبات نيست، و با توافق طرفين، ممكن است مهر به صورت ذمه در عهده زوج، كلًا يا بعضاً بماند.
2- «كنيزانى را كه از طريق غنائم و انفال، خدا به تو بخشيده است» «وَ ما مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ».
«أَفاءَ اللَّهُ» از ماده «فىء» (بر وزن شىء) به اموالى گفته مىشود كه: بدون مشقت به دست مىآيد، لذا به غنائم جنگى و همچنين انفال (ثروتهاى طبيعى كه متعلق به حكومت اسلامى است و مالك مشخص ندارد) اطلاق مىشود.
«راغب» در «مفردات» مىگويد: «فىء» به معنى بازگشت و رجوع به حالت