قرآن، و تكيه بر «خبير» به خاطر محتواى حكمت آميز آن، باشد، در عين حال اين معانى هم، با هم منافات ندارند و قابل جمعند.
***
نكتهها:
1- آيه تطهير، برهان روشن عصمت
بعضى از مفسران، «رِجس» را در آيه فوق، تنها اشاره به شرك و يا «گناهان كبيره زشت» همچون «زنا» دانستهاند، در حالى كه هيچ دليلى بر اين محدوديت در دست نيست، بلكه اطلاق «الرجس» (با توجه به اين كه الف و لام آن «الف و لام جنس» است) هرگونه پليدى و گناه را شامل مىشود؛ چرا كه گناهان همه رجسند، و لذا اين كلمه در قرآن به «شرك»، «مشروبات الكلى»، «قمار»، «نفاق»، «گوشتهاى حرام و ناپاك» و مانند آن اطلاق شده است. «1»
و با توجه به اين كه اراده الهى تخلف ناپذير است، و جمله «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ» دليل بر اراده حتمى او مىباشد،- مخصوصاً با توجه به كلمه «انَّما» كه براى حصر و تأكيد است- روشن مىشود اراده قطعى خداوند بر اين قرار گرفته كه: اهلبيت عليهم السلام از هرگونه رجس و پليدى و گناه پاك باشند، و اين همان مقام عصمت است.
اين نكته نيز، قابل توجه است كه: منظور از «اراده الهى» در اين آيه، دستورات و احكام او در مورد حلال و حرام نيست؛ چرا كه اين دستورات، شامل همگان مىشود، و اختصاص به «اهل بيت» عليهم السلام ندارد، بنابراين، با مفهوم كلمه «انَّما» سازگار نمىباشد.
پس، اين اراده مستمر، اشاره به يك نوع امداد الهى است كه اهل بيت را بر