پيامبر صلى الله عليه و آله نيست، بلكه براى همگان است، هر چند، در مورد آنان تأكيد بيشترى دارد.
در پايان آيه مىافزايد: «خداوند فقط مىخواهد پليدى و گناه را از شما اهلبيت دور كند و كاملًا شما را پاك سازد» «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً».
تعبير به «انَّما» كه معمولًا براى حصر است، دليل بر اين است كه اين موهبت ويژه خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله است.
جمله «يُرِيْدُ» اشاره به «اراده تكوينى» پروردگار است، و گرنه اراده تشريعى، و به تعبير ديگر لزوم پاك نگاهداشتن خويش، انحصارى به خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله ندارد، و همه مردم، بدون استثناء، به حكم شرع موظفند از هرگونه گناه و پليدى پاك باشند. ممكن است گفته شود: اراده تكوينى موجب يك نوع جبر است، ولى با توجه به بحثهائى كه در مسأله معصوم بودن انبياء و امامان عليهم السلام داشتهايم، پاسخ اين سخن روشن مىشود، و در اينجا به طور خلاصه، مىتوان گفت:
معصومان داراى يك نوع شايستگى اكتسابى از طريق اعمال خويشند، و يك نوع لياقت ذاتى و موهبتى از سوى پروردگار، تا بتوانند الگو و اسوه مردم بوده باشند.
به تعبير ديگر، معصومان به خاطر تأييدات الهى، و اعمال پاك خويش، چنان هستند كه در عين داشتن قدرت و اختيار، براى گناه كردن، به سراغ گناه نمىروند درست همان گونه كه هيچ فرد عاقلى حاضر نيست، قطعه آتشى را بر دارد و به دهان خويش بگذارد، با اين كه نه اجبارى در اين كار است و نه اكراهى، اين حالتى است كه از درون وجود خود انسان بر اثر آگاهيها و مبادى فطرى و