خوب و زيبا است اجر و پاداش عمل كنندگان».
بديهى است منظور از «عامِلِيْن» به قرينه جملههاى قبل، كسانى است كه عمل صالح و توأم با ايمان دارند، هر چند كلمه «عامِلِين» مطلق است.
در حديثى از پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله چنين مىخوانيم: إِنَّ فِي الْجَنَّةِ غُرَفاً يُرَى ظُهُورُهَا مِنْ بُطُونِهَا وَ بُطُونُهَا مِنْ ظُهُورِهَا!: «در بهشت غرفههائى است آن قدر شفاف، كه بيرونش از درون، و درونش از بيرون، ديده مىشود»! كسى برخاسته عرض كرد: اين غرفهها از آن كيست اى رسول خدا! فرمود: هِيَ لِمَنْ أَطَابَ الْكَلامَ وَ أَطْعَمَ الطَّعَامَ وَ أَدامَ الصِّيامَ وَ صَلّى لِلَّهِ بِاللَّيْلِ وَ النَّاسُ نِيَامٌ: «اينها براى كسى است كه سخن خود را پاكيزه كند، گرسنگان را سير نمايد، و روزه بسيار بگيرد و در دل شب، هنگامى كه مردم در خوابند، براى خدا نماز بخواند». «1»
***
آيه بعد، مهمترين اوصاف مؤمنان عامل، را به اين صورت بيان مىكند: «آنها كسانى هستند كه در برابر مشكلات، صبر و استقامت به خرج مىدهند، و بر پروردگارشان توكل مىكنند» «الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ».
از زن و فرزند و دوستان و بستگان و خانه و كاشانه خود، جدا مىشوند و صبر مىكنند.
مرارتهاى غربت و سختىهاى آوارگى از وطن را مىچشند و شكيبا هستند.
براى حفظ ايمان خود، آزار دشمنان را به جان مىخرند، و در راه جهاد با نفس كه «جهاد اكبر» است، و مبارزه با دشمنان سر سخت كه «جهاد اصغر» است، از انواع مشكلات استقبال، و صبر مىكنند.
آرى، اين صبر و استقامت، رمز پيروزى آنها و عامل بزرگ افتخار آنان است، كه بدون آن هيچ عمل مثبتى در زندگى، امكان پذير نيست.