آنها در قصرهائى كه درختان بهشتى از هر سو احاطهاش كرده، و نهرهاى گوناگون- كه طبق آيات ديگر قرآن، هر كدام طعم و منظرهاى مخصوص به خود دارند- از لابلاى آن درختان، و زير اين قصرها در جريان است، منزل مىكنند.
(توجه داشته باشيد «غُرَف» جمع «غرفه»، به معنى ساختمان بلند است كه بر اطراف خود مشرف باشد).
امتياز ديگر غرفههاى بهشتى اين است كه: همچون منازل و قصرهاى اين جهان نيست، كه هنوز انسان دمى در آن نياسوده است بانگ «الرحيل» زده مىشود بلكه، «آنها جاودانه در آن خواهند ماند» «خالِدِينَ فِيها».
و در پايان آيه اضافه مىكند: «چه خوب است پاداش آنها كه براى خدا عمل مىكنند» «نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ».
يك مقايسه ساده، ميان آنچه درباره كفار و گنهكاران در آيات گذشته، گفته شد، با آنچه در اين آيه آمده است، عظمت پاداش مؤمنان را روشن مىكند.
كفار، در لابلاى آتش و عذابى بودند كه، از فرق، تا قدم، آنها را فرا گرفته بود، و به عنوان سرزنش، به آنها گفته مىشد: «بچشيد آنچه را عمل مىكرديد»!.
اما مؤمنان در ميان نعمتهاىِ بهشتى غوطهورند، و رحمت پروردگار از هر سو، آنها را احاطه كرده، و به جاى جملههاى ملامت بار، سخنانى مىشنوند كه، همه نشانه محبت و لطف خداوند كريم است، آرى به آنها گفته مىشود: «چه