همانها كه بر خود و ديگران ظلم كردند، و بسيارى از آيات الهى را كتمان نمودند، تا مردم به اوصاف پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله آشنا نشوند.
آنها كه ظلم كردند، و فرمانهاى الهى را در آنجا كه بر خلاف منافعشان بود زير پا گذاردند.
آنها كه ظلم كردند، و خرافاتى همچون مشركان به ميان آوردند، «مسيح» يا «عزيز» را فرزند خدا خواندند.
و بالاخره، آنها كه ظلم كردند و به جاى بحث منطقى دست به شمشير برده و متوسل به زور شدند و به شيطنت و توطئهچينى پرداختند.
و در آخر آيه، يكى از مصداقهاى روشن «مجادله به احسن» را كه مىتواند الگوى زندهاى براى اين بحث باشد، به ميان آورده مىفرمايد:
«بگوئيد: ما به تمام آنچه از سوى خدا بر ما و شما نازل شده است ايمان داريم، معبود ما و شما يكى است، و در برابر او تسليم هستيم» «وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ إِلهُنا وَ إِلهُكُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ».
چه تعبير زيبا، و چه آهنگ جالبى! آهنگ وحدت و ايمان به همه آنچه از سوى خداى واحد نازل شده، و حذف همه تعصبها، و ما و شماها، و بالاخره، توحيد معبود و تسليم بى قيد و شرط در برابر «اللَّه».
اين يك نمونه، از «مجادله به احسن» است، كه هر كس بشنود، مجذوب آن مىشود، و نشان مىدهد اسلام گروهگرا، و تفرقه طلب نيست، آواى اسلام، آواى وحدت است، و تسليم بودن در برابر هر سخن حق.
نمونههاى اين بحث، در قرآن فراوان است، از جمله، نمونهاى است كه امام صادق عليه السلام در حديثى به آن اشاره كرده، مىفرمايد: «مجادله به احسن»، مانند مطلبى است كه در آخر سوره «يس» در مورد منكران معاد آمده است، هنگامى كه