ايجاد كند كه همگان آن را در اختيار دارند.
***
و شايد به همين دليل، بلافاصله بعد از اين «حروف مقطعه» سخن، از عظمت قرآن به ميان آورده، مىگويد: «اين آيات با عظمت، آيات كتاب مبين است» كتابى كه هم خود روشن است و هم روشنگر راه سعادت انسانها «تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ».
گرچه «كتاب مبين» در بعضى از آيات قرآن، مانند آيه 61 سوره «يونس»: «وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ» و آيه 6 سوره «هود»: «كُلٌّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ» به معنى «لوح محفوظ» تفسير شده، ولى در آيه مورد بحث، به قرينه ذكر «آيات» و همچنين جمله «نَتْلوُا عَلَيْك» كه در آيه بعد، مىآيد به معنى قرآن است.
در اينجا قرآن به «مبين بودن» توصيف شده، و «مبين» چنانكه از لغت استفاده مىشود، هم به معنى «لازم» و هم به معنى «متعدى» آمده است، چيزى كه هم آشكار است و هم آشكار كننده، و قرآن مجيد، با محتواى روشنش حق را از باطل آشكار و راه را از بيراهه نمودار مىسازد «1».
***
قرآن، بعد از ذكر اين مقدمه كوتاه، وارد بيان سرگذشت «موسى» و «فرعون» شده مىگويد: «ما به حق، بر تو از داستان موسى و فرعون مىخوانيم، براى گروهى كه ايمان مىآورند» «نَتْلُوا عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ».
تعبير به «مِنْ» كه به اصطلاح «تبعيضيه» است، اشاره به اين نكته مىباشد، كه