قيام و حركت فوق العاده مىكنند، و حق و باطل و مؤمن و كافر را از هم مشخص مىسازند منطبق مىشود.
اين تعبير كه در روايات وارد شده كه عصاى موسى عليه السلام و انگشتر سليمان عليه السلام كه رمز قدرت و پيروزى و حكومت است با او است، قرينهاى است بر اين كه دابة الارض يك انسان بسيار فعال است نه يك حيوان.
و نيز اين كه: در روايات وارد شده كه مؤمن و كافر را نشانهگذارى مىكند و صفوفشان را مشخص مىسازد با انسان سازگار است.
سخن گفتن با مردم كه در متن آيه قرآن به عنوان توصيف او آمده نيز مناسب همين معنى است.
در يك جمع بندى به اينجا مىرسيم: از يكسو واژه «دابه» بيشتر در غير انسانها به كار مىرود (هر چند در قرآن كراراً در مفهوم اعم و يا در مورد انسانها استعمال شده) از سوى ديگر، قرائن متعدد در خود آيه وجود دارد، و روايات فراوانى در تفسير آيه وارد شده است كه نشان مىدهد: منظور از «دابة الارض» در اينجا انسانى است با ويژگىهائى كه در بالا ذكر كرديم، انسانى است بسيار فعال، مشخص كننده خط حق و باطل، مؤمن و منافق و كافر، انسانى است كه در آستانه رستاخيز، ظاهر مىشود و خود يكى از آيات عظمت پروردگار است.
***
2- «رجعت» در كتاب و سنت
از مسائلى كه در آيات مورد بحث، قابل ملاحظه است، ظهور بعضى از اين آيات در مسأله رجعت است.
«رجعت» از عقائد معروف شيعه است و تفسيرش در يك عبارت كوتاه چنين است: بعد از ظهور مهدى عليه السلام و در آستانه رستاخيز گروهى از «مؤمنان