«راغب» در «مفردات» مىگويد: الْمَكْرُ صَرْفُ الْغَيْرِ عَمَّا يَقْصُدُهُ:
«مكر آن است كه كسى را از رسيدن مقصودش باز دارند».
بنابراين، هنگامى كه اين واژه در مورد خداوند به كار مىرود به معنى خنثى كردن توطئههاى زيانبار است، و هنگامى كه درباره مفسدان به كار مىرود به معنى جلوگيرى از برنامههاى اصلاحى است.
***
سپس قرآن در مورد چگونگى هلاكت و سرانجام آنها چنين مىگويد: «ببين اين خانههاى آنها است كه به خاطر ظلم و ستمشان خالى مانده»! «فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خاوِيَةً بِما ظَلَمُوا».
نه صدائى از آنها به گوش مىرسد.
نه جنب و جوشى در آنجا وجود دارد.
و نه از آن همه زرق و برقها و ناز و نعمتها و مجالس پر گناه اثرى باقى مانده است.
آرى، آتش ظلم و ستم در آنها افتاد، همه را سوزانيد و ويران كرد.
«در اين ماجرا درس عبرت و نشانه روشنى است از پايان كار ظالمان و قدرت پروردگار براى كسانى كه مىدانند» «إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ».
***
اما در اين ميان خشك و تر با هم نسوختند و بى گناه، به آتش گنهكار نسوخت «ما كسانى را كه ايمان آورده، و تقوا پيشه كرده بودند نجات داديم» و آنها هرگز به سرنوشت شوم بدكاران گرفتار نشدند «وَ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ».
***