127- من در برابر اين دعوت، هيچ اجر و پاداشى از شما نمىطلبم؛ اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالميان است.
128- آيا شما بر هر مكان مرتفعى نشانهاى از روى هوا و هوس مىسازيد؟!
129- و قصرها و قلعههاى زيبا و محكم بنا مىكنيد شايد در دنيا جاودانه بمانيد؟!
130- و هنگامى كه كسى را مجازات مىكنيد همچون جباران كيفر مىدهيد!
131- پس تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نمائيد!
132- و از (نافرمانى) خدائى بپرهيزيد كه شما را امداد كرده.
133- شما را به چهارپايان و نيز پسران امداد فرموده.
134- همچنين به باغها و چشمهها!
135- (اگر كفران كنيد،) من بر شما از عذاب روزى بزرگ مىترسم»!
تفسير:
جنايات و اعمال بى رويه قوم عاد
اكنون نوبت به قوم «عاد» و پيامبرشان «هود» عليه السلام مىرسد، چهارمين پيامبرى كه در اين سوره مطرح گرديده است، در اين آيات گوشهاى از زندگى و سرنوشت آنها و درسهاى عبرتى را كه در آن نهفته است، ضمن هيجده آيه بيان مىكند.
قوم «عاد»، چنان كه قبلًا هم گفتهايم، جمعيتى بودند كه در سرزمين «احقاف» در ناحيه «حضرموت»، از نواحى «يمن»، در جنوب جزيره «عربستان» زندگى داشتند.
«قوم سركش عاد- چنان كه قرآن مىگويد:- فرستادگان خدا را تكذيب