است كه: اولى اشاره به شكافتن مىكند و دومى جدا شدن، و لذا «فرقه» و «فرق» به قطعه يا جماعتى گفته مىشود كه از بقيه جدا گردد.
«طود» به معنى كوه عظيم است، و توصيف مجدد آن به عظيم در آيه فوق تأكيدى بر اين معنى است.
به هر حال، خداوندى كه فرمانش بر همه چيز نافذ است و آبها اگر طغيان مىكنند به فرمان او است، و طوفانها اگر به حركت در مىآيند به امر او است همان خدائى كه: نقش هستى نقشى از ايوان او است، و آب و باد و خاك سرگردان او است، چنين فرمانى را به امواج دريا داد، و امواج به سرعت پذيرا گشتند، روى هم انباشته شدند، و در ميان آنها جادهها نمايان گشت و هر گروهى از بنى اسرائيل در جادهاى روان شدند.
***
فرعون و فرعونيان كه از ديدن اين صحنه، مات و مبهوت شده بودند و چنين معجزه روشن و آشكارى را مىديدند، باز هم از مركب غرور پياده نشدند، باز هم به تعقيب موسى و بنى اسرائيل پرداختند و به سوى سرنوشت نهائى خود پيش رفتند، چنان كه قرآن مىگويد: «و در آنجا ديگران را نيز به دريا نزديك ساختيم» «وَ أَزْلَفْنا ثَمَّ الآخَرِينَ».
و به اين ترتيب، فرعونيان نيز وارد جادههاى دريائى شدند، و همچنان مغرورانه به دنبال بردگان قديمى خود كه سر به طغيان برافراشته بودند مىدويدند، غافل از اين كه لحظات آخر عمر آنها فرا رسيده، و فرمان عذاب به زودى صادر مىشود.
***
آيه بعد، مىگويد: «ما موسى و تمام كسانى كه با او بودند را نجات داديم» «وَ أَنْجَيْنا مُوسى وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ».
***