كه سرانجام به هنگام ظهور حضرت مهدى عليه السلام رهبر حكومت جهانى، تمام حكومتهاى ظلم و جور كه خط بنى اميه را ادامه مىدهند به حكم اجبار در برابر قدرت حضرت مهدى عليه السلام و حمايتهاى الهى او سر تسليم فرود مىآورند.
***
2- حادث يا قديم بودن قرآن
مىدانيم يكى از بحثهاى دامنهدار در قرون نخستين اسلام، بحث، پيرامون حادث و يا قديم بودن «كلام اللَّه» بود كه دامنه اين بحث، به كتب تفسير نيز كشانده شده، و جمعى از مفسران به تعبيرى كه در آيات فوق آمده (محدث) بر حادث بودن قرآن استدلال كردهاند.
ولى چنان كه قبلًا نيز اشاره كردهايم، اساس اين بحث به هيچ وجه نمىتواند منطقى بوده باشد، و به نظر مىرسد: زمامداران آن زمان از بنى اميه و بنى عباس، در دامن زدن به اين گونه بحثهاى انحرافى كه افكار مسلمانان را از مسائل مهم و جدى منحرف مىساخته، دخالت داشتهاند، آنها اين مسائل را به عنوان سرگرم ساختن علماى اسلام، و ادامه حكومت خودكامه خود مىخواستند.
زيرا اگر منظور از «كلام اللَّه» همان محتواى قرآن است كه آن از ازل در علم خدا بوده، و خدا از همه آن آگاهى داشته است، و اگر منظور، نزول وحى است و كلمات و حروف قرآن، مسلماً حادث است، بنابراين، در يك صورت قديم بودن و در يك صورت حادث بودن، قطعى است و جاى بحث و گفتگو نيست.
جامعه اسلامى مخصوصاً علماء و دانشمندان بايد بيدار باشند، و گرفتار بحثهاى انحرافى كه به دست جباران و دشمنان ايجاد شده است، نگردند.
***