فِيْما رَمَيْتُها بِهِ مِنَ الزِّنا: «من به خدا شهادت مىدهم در اين نسبت زنا كه به اين زن دادم، راست مىگويم».
و در مرتبه پنجم مىگويد: لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَىَّ انْ كُنْتُ مِنَ الْكاذِبِيْنَ: «لعنت خدا بر من باد اگر دروغگو باشم».
***
در اينجا زن بر سر دو راهى قرار دارد اگر سخنان مرد را تصديق كند و يا حاضر به نفى اين اتهام از خود به ترتيبى كه در آيات بعد مىآيد نشود، مجازات و حدّ زنا در مورد او ثابت مىگردد.
اما «او نيز مىتواند مجازات (زنا) را از خود به اين ترتيب دفع كند كه چهار بار خدا را به شهادت طلبد كه آن مرد در اين نسبتى كه به او مىدهد از دروغگويان است» «وَ يَدْرَؤُا عَنْهَا الْعَذابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكاذِبِينَ».
***
«و در مرتبه پنجم بگويد: غضب خدا بر او باد اگر آن مرد در اين نسبت از راستگويان باشد» «وَ الْخامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْها إِنْ كانَ مِنَ الصَّادِقِينَ».
و به اين ترتيب، زن در برابر پنج بار گواهى مرد، دائر به آلودگى او، پنج بار گواهى بر نفى اين اتهام مىدهد، چهار بار با اين عبارت: أُشْهِدُ بِاللَّهِ انَّهُ لَمِنَ الْكاذِبِيْنَ فِيْما رَمانِى بِهِ مِنَ الزِّنا: «خدا را به شهادت مىطلبم كه او در اين نسبتى كه به من داده است از دروغگويان است».
و در پنجمين بار مىگويد: انَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَىَّ انْ كانَ مِنَ الْصَّادِقِيْنَ: «غضب خدا بر من باد اگر او راست مىگويد».
انجام اين برنامه كه در فقه اسلامى به مناسبت كلمه «لعن» در عبارات فوق