دارد.
و به دنبال اين نعمت، به نعمت ديگرى اشاره مىكند، مىگويد: «هر صبح و شام روزى آنها در بهشت در انتظارشان است» «وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيها بُكْرَةً وَ عَشِيّاً».
اين جمله دو سؤال را برمىانگيزد:
نخست اين كه: مگر در بهشت صبح و شامى وجود دارد؟
پاسخ اين سؤال در روايات اسلامى آمده: گر چه در بهشت همواره نور و روشنائى است اما بهشتيان از كم و زياد شدن نور و نوسان آن شب و روز را تشخيص مىدهند.
سؤال ديگر اين كه: از آيات قرآن به خوبى استفاده مىشود كه بهشتيان هر چه بخواهند از مواهب و روزىها در اختيارشان هميشه، و در هر ساعت وجود دارد، اين چه رزقى است كه فقط صبح و شام به سراغ آنها مىآيد؟
پاسخ اين سؤال را از حديث لطيفى كه از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده، مىتوان دريافت آنجا كه مىفرمايد: وَ تُعْطِيْهِمْ طُرَفَ الْهَدايا مِنَ اللَّهِ لِمَواقِيْتِ الصَّلوةِ الَّتِى كانُوا يُصَلُّوَن فِيْها فِى الدُّنْيا:
«هداياى جالب و نخبه از سوى خداوند بزرگ در اوقاتى كه در اين دنيا نماز مىخواندند، به آنها در بهشت مىرسد». «1»
از اين حديث، استفاده مىشود: اين هداياى ممتاز كه به هيچ وجه نمىتوان ماهيت آن را حتى با حدس و تخمين بيان كرد، نعمتهائى است بسيار پرارزش كه علاوه بر نعمتهاى معمول بهشتى، صبح و شام به آنها اهدا مىگردد.
آيا تعبير آيه فوق، و حديثى كه در بالا ذكر شد، دليل بر اين نيست كه: زندگى