تدبر و انديشه به خاطر عمل، بلكه از روى ريا و تظاهر است و يا قناعت كردن به الفاظ، و به همين دليل اعمال آنها به مقام قرب خدا بالا نمىرود) در اين دوران سه گروه قارى خواهند بود، مؤمنان، منافقان و فاجران» «1» و مشكل مردم شناسائى آنهاست.
قابل توجه اين كه: اگر مبدأ شصت سال را هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله بگيريم درست منطبق بر زمانى مىشود كه «يزيد» بر اريكه قدرت نشست و سالار شهيدان امام حسين عليه السلام و يارانش شربت شهادت نوشيدند، و بعد از اين، باقيمانده دوران بنى اميه و دوران بنى عباس است كه از اسلام به نامى قناعت كرده بودند و از قرآن به الفاظى و پناه مىبريم به خدا كه ما جزء چنين گروه ناخلفى باشيم.
***