كرد، بلكه مفهومش اين است كه: در عين ادامه برنامههايش مراقب آمدن شخص مزبور بود.
در زمينه وفاى به عهد ذيل آيه اول سوره «مائده» مشروحاً بحث كردهايم. «1»
و از سوى ديگر، نخستين مرحله براى تبليغ رسالت، شروع از خانواده خويشتن است، كه از همه به انسان نزديكتر مىباشند، به همين دليل پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز نخست دعوت خود را از «خديجه» همسر گراميش و على عليه السلام پسرعمويش شروع كرد، سپس طبق فرمان «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْا قْرَبِينَ» «2»
به بستگان نزديكش پرداخت.
در آيه 132 سوره «طه» نيز مىخوانيم: وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها: «خانواده خود را به نماز دعوت كن و بر انجام نماز شكيبا باش».
نكته ديگر كه در اينجا قابل ذكر است اين كه: با توصيف اسماعيل به «مرضى» بودن، در واقع اشاره به اين حقيقت شده است كه: او در كل برنامههايش رضايت خدا را جلب كرده بود.
اصولًا، نعمتى از اين بالاتر نيست كه: معبود، مولا و خالق انسان از او راضى و خشنود باشد، به همين دليل، در آيه 119 سوره «مائده» بعد از آن كه نعمت بهشت جاويدان را براى بندگان خاص خدا بيان مىكند، در پايان مىگويد: رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ:
«خداوند از آنها خشنود و آنها نيز از او خشنود خواهند بود، و اين فوز عظيم و رستگارى بزرگى است». «3»
***