آيات و نشانههاى بزرگى را از عظمت خدا مشاهده كرد.
اين آيات، كه به گفته اكثر مفسران، از «معراج» سخن مىگويد، نيز نشان مىدهد: اين حادثه در بيدارى اتفاق افتاده است، مخصوصاً جمله «ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغى» (چشم پيامبر دچار خطا، انحراف و طغيان نشد) گواه ديگر بر اين موضوع است.
از نظر حديث، روايات بسيار زيادى در زمينه مسأله معراج، در كتب معروف اسلامى نقل شده كه بسيارى از علماى اسلام تواتر، يا شهرت آن را تصديق كردهاند، به عنوان نمونه:
فقيه و مفسر بزرگ «شيخ طوسى» در تفسير «تبيان» ذيل آيه مورد بحث، چنين مىگويد: «علماى شيعه، معتقدند: خداوند در همان شبى كه پيامبرش را از «مكّه» به «بيت المقدس» برد، او را به سوى آسمانها عروج داد، و آيات عظمت خود را در آسمانها به او ارائه فرمود، و اين در بيدارى بود، نه در خواب».
مفسر عاليقدر مرحوم «طبرسى» در تفسير خود «مجمع البيان»، ذيل آيات سوره «نجم» چنين مىگويد:
«مشهور در اخبار ما اين است كه: خداوند پيامبر را با همين جسم در حال بيدارى و حيات، به آسمانها برد و اكثر مفسران را نيز عقيده همين است».
محدّث شهير «علامه مجلسى» در «بحار الانوار» مىگويد: «سير پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله از مسجد الحرام به بيت المقدس، و از آنجا به آسمانها، از جمله مطالبى است كه آيات و احاديث متواتر شيعه و سنى، بر آن دلالت دارد، و انكار امثال اين مسائل يا تأويل و توجيه آن به معراج روحانى، يا خواب ديدن پيامبر، ناشى از عدم اطلاع از اخبار ائمه هدى و يا ضعف يقين است».
آن گاه اضافه مىكند: «اگر بخواهيم اخبارى را كه در اين باره رسيده جمع