56 وَ يَجْعَلُونَ لِما لايَعْلَمُونَ نَصِيباً مِمَّا رَزَقْناهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ
57 وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَناتِ سُبْحانَهُ وَ لَهُمْ ما يَشْتَهُونَ
58 وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنْثى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدّاً وَ هُوَ كَظِيمٌ
59 يَتَوارى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ عَلى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ أَلا ساءَ ما يَحْكُمُونَ
60 لِلَّذِينَ لايُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَ لِلَّهِ الْمَثَلُ الأَعْلى وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
ترجمه:
56- آنان براى بتهائى كه هيچگونه سود و زيانى از آنها سراغ ندارند سهمى از آنچه به آنان روزى دادهايم قرار مىدهند، به خدا سوگند از اين افتراها كه مىبنديد، بازپرسى خواهيد شد!
57- آنها براى خداوند دخترانى قرار مىدهند،- منزه است او- ولى براى خودشان، آنچه را ميل دارند قائل مىشوند.
58- در حالى كه هر گاه به يكى از آنها بشارت دهند دخترى نصيب تو شده صورتش سياه مىشود، و خشمگين مىگردد!
59- به خاطر بشارت بدى كه به او داده شده از قوم و قبيله خود متوارى مىگردد؛ (و نمىداند) آيا او را با قبول ننگ نگه دارد، يا در خاك پنهانش كند؟ آگاه باشيد كه بد حكم مىكنند!.