بودن اين جهان پهناور، در صورتى خواهد بود كه، تنها براى اين چند روز زندگى مملوّ از ناراحتيها آفريده نشده باشد، بلكه هدفى عالىتر كه بتواند اين آفرينش بزرگ را توجيه كند، در نظر باشد.
بنابراين، حق بودن آفرينش آسمان و زمين و عالم هستى، خود دليلى است بر اين كه: رستاخيزى در پيش خواهيم داشت و گرنه آفرينش، بيهوده بود.
(دقت كنيد).
و به دنبال آن، به پيامبرش دستور مىدهد: در برابر لجاجت، نادانيها، تعصبها، كارشكنىها و مخالفتهاى سرسختانه آنان، ملايمت و محبت نشان ده، و «از گناهان آنها صرف نظر كن، و آنها را ببخش، بخششى زيبا كه حتى توأم با ملامت نباشد» «فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ».
زيرا تو با داشتن دليل روشن در راه دعوت و رسالتى كه به آن مأمورى، براى تحكيم پايههاى مبدأ و معاد در قلوب مردم، نيازى به خشونت ندارى، چرا كه منطق و عقل، با توست.
به علاوه، خشونت در برابر جاهلان، غالباً موجب افزايش خشونت و تعصب آنهاست.
«صَفْح» به معنى روى هر چيزى است مانند صفحه صورت «1» و به همين جهت «فَاصْفَحْ» به معنى روى بگردان و صرفنظر كن آمده است.
و از آنجا كه روى گرداندن از چيزى، گاهى، به خاطر بىاعتنائى و قهر كردن و مانند آنست، و گاهى، به خاطر عفو و گذشت بزرگوارانه، لذا در آيه فوق بلافاصله آن را با كلمه «جَمِيْل» (زيبا) توصيف مىكند تا معنى دوم را برساند.