سومين و چهارمين برنامه طرفداران حق اين است: «و از پروردگارشان مىترسند، و از بدىِ حساب (روز قيامت) بيمناكند» (وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ).
در اينكه ميان «خشيت» و «خوف» چه تفاوتى وجود دارد، با اينكه هر دو نزديك به يكديگر است، بعضى گفتهاند: خشيت، ترسى است كه همراه با احترام و علم و يقين باشد؛ ازاينرو در قرآن اين حالت مخصوص دانشمندان شمرده شده است: إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ: «از ميان بندگان خداوند، تنها علما و دانشمندان از او خشيت دارند». «1»
ولى با توجّه به موارد استعمال كلمه «خشيت» در قرآن كه در آيات بسيارى به كار رفته است روشن مىشود كه درست به همان معنى خوف به كار رفته و به صورت مرادف با آن استعمال شده است. در اينجا اين پرسش پيش مىآيد كه آيا ترس از پروردگار چيزى جز ترس از حساب و مجازات اوست، با اين حال چه تفاوتى ميان جمله يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ و يَخَافُونَ سُوءَالْحِسَابِ وجود دارد؟
پاسخ اين است كه ترس از خداوند الزاماً بهمعنى ترس از مجازات و حساب او نيست، بلكه عظمت مقام او و احساس سنگين بودن وظيفه بندگى (حتّى بدون توجّه به مجازات و كيفر) در دل افراد باايمان، خودبهخود ايجاد يكنوع حالت ترس مىكند؛ ترسى زاييده ايمان و آگاهى از عظمت خدا و احساس مسؤوليّت در برابر او (آيه 28 فاطر ممكن است اشاره به همين معنى باشد).
پرسش ديگرى كه در اينجا پيش مىآيد درباره سوءالحساب است، آيا بهراستى در قيامت هنگام محاسبه اعمال افراد، بدحسابى وجود دارد؟