اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ: «او به بتپرستان گفت: خدا را پرستش كنيد و تقواى او را پيشه كنيد، اين براى شما بهتر است اگر بدانيد».
و به اين ترتيب، روشن مىشود: جمله «أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ» خطاب به همه روزهداران است نه گروه خاصى از آنها.
***
آخرين آيه مورد بحث، زمان روزه و قسمتى از احكام و فلسفههاى آن را شرح مىدهد، نخست مىگويد: «آن چند روز معدود را كه بايد روزه بداريد ماه رمضان است» «شَهْرُ رَمَضانَ».
«همان ماهى كه قرآن در آن نازل شده» «الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ».
«همان قرآنى كه مايه هدايت مردم، و داراى نشانههاى هدايت، و معيارهاى سنجش حق و باطل است» «هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ».
سپس بار ديگر حكم مسافران و بيماران را به عنوان تأكيد بازگو كرده مىگويد: «كسانى كه در ماه رمضان در حضر باشند بايد روزه بگيرند، اما آنها كه بيمار يا مسافرند روزهاى ديگرى را به جاى آن، روزه مىگيرند» «فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كانَ مَريضاً أَوْ عَلى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ». «1»
تكرار حكم مسافر و بيمار در اين آيه و آيه قبل، ممكن است از اين نظر باشد كه بعضى به گمان اين كه خوردن روزه مطلقاً كار خوبى نيست به هنگام بيمارى و سفر اصرار داشته باشند روزه بگيرند، لذا قرآن با تكرار اين حكم