ذات پاك، شما را در فعاليتها مخلصتر، مصمّمتر، نيرومندتر، و متحدتر مىسازد.
همان گونه كه منظور از «شكرگزارى و عدم كفران» تنها يك مسأله تشريفاتى و گفتن با زبان نيست، بلكه منظور آن است كه هر نعمتى را درست به جاى خود مصرف كنيد و در راهِ همان هدفى كه براى آن آفريده شده به كار گيريد تا مايه فزونى رحمت و نعمت خدا گردد.
***
نكتهها:
1- گفتار مفسران در «فَاذْكُرُوني أَذْكُرْكُمْ»
مفسران در شرح اين جمله، و اين كه منظور از يادآورى بندگان چيست؟ و يادآورى خداوند چگونه است، تفسيرهاى متنوعى ذكر كردهاند كه «فخر رازى» در تفسير «كبير» خود آن را در ده موضوع خلاصه كرده:
1- مرا به «اطاعت» ياد كنيد، تا شما را به «رحمتم» ياد كنم، شاهد اين سخن آيه 132 سوره «آل عمران» است كه مىگويد: «وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون».
2- مرا به «دعا» ياد كنيد، تا شما را به «اجابت» ياد كنم، شاهد اين سخن آيه 60 سوره «مؤمن» است كه مىگويد: «ادْعُوني أَسْتَجِبْ لَكُم».
3- مرا به «ثنا و طاعت» ياد كنيد، تا شما را به «ثنا و نعمت» ياد كنم.
4- مرا در «دنيا» ياد كنيد تا شما را در «جهان ديگر» ياد كنم.
5- مرا در «خلوتگاهها» ياد كنيد تا شما را در «جمع» ياد كنم.
6- مرا به «هنگام وفور نعمت» ياد كنيد، تا شما را در «سختىها» ياد كنم.
7- مرا به «عبادت» ياد كنيد، تا شما را به «كمك» ياد كنم، شاهد اين سخن