كه خانه كعبه پيش از ابراهيم عليه السلام، حتى از زمان آدم بر پا شده بود، در آيه 37 سوره «ابراهيم» از قول اين پيامبر بزرگ مىخوانيم: رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتي بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّم: «پروردگارا! بعضى از فرزندانم را در اين سرزمين خشك و سوزان در كنار خانهاى كه حرم تو است سكونت دادم».
اين آيه گواهى مىدهد موقعى كه ابراهيم عليه السلام با فرزند شيرخوارش اسماعيل عليه السلام و همسرش به سرزمين «مكّه» آمدند اثرى از خانه كعبه وجود داشته است.
در آيه 96 سوره «آل عمران» نيز مىخوانيم: إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذي بِبَكَّةَ مُبارَكاً: «نخستين خانهاى كه به منظور پرستش خداوند براى مردم ساخته شد، در سرزمين مكّه بود».
مسلّم است پرستش خداوند و ساختن مركز عبادت از زمان ابراهيم عليه السلام آغاز نگرديده بلكه قبلًا و حتى از زمان آدم عليه السلام بوده است.
اتفاقاً تعبيرى كه در نخستين آيه مورد بحث، به چشم مىخورد نيز، همين معنى را مىرساند آنجا كه مىگويد: «به ياد آوريد هنگامى كه ابراهيم و اسماعيل پايههاى خانه (كعبه) را بالا مىبردند، و مىگفتند: پروردگارا! از ما بپذير تو شنوا و دانائى» «وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْراهيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْماعيلُ رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ».
اين تعبير، مىرساند شالودههاى خانه كعبه وجود داشته و ابراهيم و اسماعيل عليهما السلام پايهها را بالا بردند.
در خطبه معروف «قاصعه» از «نهج البلاغه» نيز مىخوانيم: أَ لا تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ إِخْتَبَرَ الأَوَّلِينَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ عليه السلام إِلَى الآْخِرِينَ مِنْ هذَا الْعالَمِ بِأَحْجَارٍ ... فَجَعَلَها بَيْتَهُ الْحَرام ... ثُمَّ أَمَرَ آدَمَ عليه السلام وَ وَلَدَهُ أَنْ يَثْنُوا أَعْطافَهُم