بخشايشگر» «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ».
اين كار نبايد تنها از نظر اسم و صورت باشد، كه بايد از نظر واقعيت و معنى با او پيوند داشته باشد؛ چرا كه اين ارتباط آن را در مسير صحيح قرار مىدهد و از هر گونه انحراف باز مىدارد و به همين دليل چنين كارى حتماً به پايان مىرسد و پربركت است.
در حديث معروفى از پيامبر صلى الله عليه و آله مىخوانيم: كُلُّ أَمْرٍ ذِي بالٍ لَمْيُذْكَرْ فِيهِ اسْمُ اللَّهِ فَهُوَ أَبْتَر: «هر كار مهمى كه بدون نام خدا شروع شود بىفرجام است». «1»
امير مؤمنان على عليه السلام پس از نقل اين حديث اضافه مىكند: «انسان هر كارى را مىخواهد انجام دهد بايد بسم اللّه بگويد، يعنى: با نام خدا اين عمل را شروع مىكنم، و هر عملى كه با نام خدا شروع شود خجسته و مبارك است». «2»
و نيز امام باقر عليه السلام مىفرمايد: «سزاوار است هنگامى كه كارى را شروع مىكنيم، چه بزرگ باشد، چه كوچك، بسم اللّه بگوئيم تا پر بركت و ميمون باشد».
كوتاه سخن اين كه پايدارى و بقاء عمل، بسته به ارتباطى است كه با خدا دارد.
به همين مناسبت خداوند بزرگ در نخستين آيات كه به پيامبر وحى شد دستور مىدهد در آغاز شروع تبليغ اسلام اين وظيفه خطير را با نام خدا شروع كند: «إِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ». «3»
و مىبينيم حضرت نوح عليه السلام در آن طوفان سخت و عجيب، هنگام سوار