3- آيا «منّ» و «سلوى» از هر غذائى برتر بود؟
بدون شك، غذاهاى گياهى مختلفى كه بنى اسرائيل از موسى عليه السلام درخواست كردند، غذاهاى پر ارزشى است، ولى مسأله اين است تنها نبايد به زندگى از يك بعد نگاه كرد، آيا سزاوار است انسان براى دستيابى به مواد مختلف غذائى تن به اسارت در دهد؟!
وانگهى بنا بر اين كه «منّ» يك نوع عسل كوهستانى و يا ماده قندى نيرو بخشى مشابه آن باشد، يكى از مفيدترين و پرانرژىترين غذاها است، مواد پروتئينى موجود در گوشت تازه (مانند «سلوى» پرنده مخصوص) از جهاتى بر مواد پروتئينى موجود در حبوبات برترى دارد؛ چرا كه هضم و جذب اولى بسيار آسان است در حالى كه براى جذب دومى دستگاه گوارش با فعاليت خسته كنندهاى دست به گريبان خواهد بود. «1»
ضمناً «فوم» را كه از غذاهاى مورد تقاضاى بنى اسرائيل است.
بعضى به معنى گندم؛
و بعضى به معنى سير تفسير كردهاند، البته هر يك از اين دو ماده امتياز ويژهاى دارد.
ولى بعضى معتقدند: معنى گندم صحيحتر است؛ چرا كه بعيد است آنها مواد غذائى خالى از گندم را خواسته باشند. «2»
***
4- چرا مُهر ذلت بر بنى اسرائيل نهاده شد؟
از آيه فوق استفاده مىشود: آنها به دو جهت گرفتار خوارى و ذلت شدند: