در فصل هفدهم از «سفر خروج» «تورات» نيز چنين مىخوانيم: «و خداوند به موسى عليه السلام گفت در پيشاپيش قوم بگذر، و بعضى از مشايخ اسرائيل را به همراهت بگير، و عصائى كه به آن نهر را زده بودى به دستت گرفته، روانه شو- اينك من در آنجا در برابر تو، به كوه «حوريب» مىايستيم و صخره را بزن كه آب از آن جارى خواهد شد، تا قوم بنوشند و موسى در حضور مشايخ اسرائيل چنين كرد». «1»
به هر حال خداوند از يكسو، بر آنها منّ و سلوى نازل كرد، و از سوى ديگر آب به قدر كافى در اختيارشان گذاشت، و به آنها فرمود: «از روزى خداوند بخوريد و بنوشيد اما فساد و خرابى در زمين نكنيد» «كُلُوا وَ اشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَ لاتَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدينَ».
در حقيقت به آنها گوشزد مىكند: حداقل به عنوان سپاسگزارى در برابر اين نعمتهاى بزرگ هم كه باشد، لجاجت و خيرهسرى و آزار پيامبران را كنار بگذاريد.
***
نكتهها:
1- فرق «تَعْثَوا» و «مُفْسِدَين»
«لاتَعْثَوا» از ماده «عثى» (بر وزن مسى) به معنى فساد شديد است، منتهى اين كلمه بيشتر در مفاسد اخلاقى و معنوى به كار مىرود، در حالى كه ماده