به دو نمونه از اين روايات توجّه كنيد:

1- امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

«انّ امير المؤمنين عليه السّلام اتى برجل عبث بذكره فضرب يده حتّى احمرّت ثمّ زوّجه من بيت المال‌ [1]؛

شخصى كه مبتلى به استمناء شده بود را خدمت حضرت امير المؤمنين عليه السّلام آوردند. آن حضرت مقدارى بر دست او زد تا سرخ شد.

سپس از بودجه بيت المال همسرى برايش فراهم كرد.»

2- امام باقر عليه السّلام مى‌فرمايد:

«انّ عليّا عليه السّلام اتى برجل عبث بذكره حتّى انزل فضرب يده حتّى احمرّت.

قال: و لا اعلمه الّا قال: و زوّجه من بيت مال المسلمين. [2]» اين روايت شبيه روايت اوّل است، بدين جهت از ترجمه آن صرفنظر گرديد.

از روايات فوق استفاده مى‌شود كه حاكم شرع علاوه بر مبارزه با مفاسد و جرمهاى واقع شده، بايد با ريشه‌هايش نيز مبارزه نمايد، و برنامه‌ريزى حساب شده و دقيقى براى از بين بردن بسترهاى فساد داشته باشد.

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب نكاح البهائم، باب 3، حديث 1.

[2]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب نكاح البهائم، باب 3، حديث 2.