بخش بيست و پنجم‌

احْمِلْ نَفْسَكَ مِنْ أَخِيكَ عِنْدَ صَرْمِهِ عَلَى‌ الصِّلَةِ، وَ عِنْدَ صُدُودِهِ عَلَى‌ اللَّطَفِ وَ الْمُقَارَبَةِ، وَ عِنْدَ جُمُودِهِ عَلَى‌ الْبَذْلِ، وَ عِنْدَ تَبَاعُدِهِ عَلَى‌ الدُّنُوِّ، وَ عِنْدَ شِدَّتِهِ عَلَى‌ اللِّينِ، وَ عِنْدَ جُرْمِهِ عَلَى‌ الْعُذْرِ، حَتَّى‌ كَأَنَّكَ لَهُ عَبْدٌ، وَ كَأَنَّهُ ذُو نِعْمَةٍ عَلَيْكَ وَ إِيَّاكَ أَنْ تَضَعَ ذَلِكَ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ، أَوْ أَنْ تَفْعَلَهُ بِغَيْرِ أَهْلِهِ. لَا تَتَّخِذَنَّ عَدُوَّ صَدِيقِكَ صَدِيقاً فَتُعَادِيَ صَدِيقَكَ، وَ امْحَضْ أَخَاكَ النَّصِيحَةَ، حَسَنَةً كَانَتْ أَوْ قَبِيحَةً، وَ تَجَرَّعِ الْغَيْظَ فَإِنِّي لَمْ أَرَ جُرْعَةً أَحْلَى‌ مِنْهَا عَاقِبَةً، وَ لَا أَلَذَّ مَغَبَّةً. وَ لِنْ لِمَنْ غَالَظَكَ، فَإِنَّهُ يُوشِكُ أَنْ يَلِينَ لَكَ، وَ خُذْ عَلَى‌ عَدُوِّكَ بِالْفَضْلِ فَإِنَّهُ أَحْلَى‌ الظَّفَرَيْنِ. وَ إِنْ أَرَدْتَ قَطِيعَةَ أَخِيكَ فَاسْتَبْقِ لَهُ مِنْ نَفْسِكَ بَقِيَّةً يَرْجِعُ إِلَيْهَا إِنْ بَدَا لَهُ ذَلِكَ يَوْماً مَا. وَ مَنْ ظَنَّ بِكَ خَيْراً فَصَدِّقْ ظَنَّهُ.

ترجمه‌

(فرزندم!) در مقابل برادر دينى خود (اين امور را بر خود تحميل كن:) به هنگام قطع رابطه از ناحيه او، تو پيوند برقرار نما و در زمان قهر و دوريش به او نزديك شو، در برابر بخلش، بذل و بخشش و به وقت دورى كردنش نزديكى اختيار كن، به هنگام سخت‌گيريش نرمش و به هنگام جرم، عذرش را بپذير، آن گونه كه گويا تو بنده او هستى و او صاحب نعمت توست؛ اما بر حذر باش از اينكه اين كار را در غير محلش قرار دهى يا درباره كسى كه اهليّت ندارد به كار بندى. هرگز دشمن دوست خود را به دوستى مگير كه با اين كار به دشمنى با دوست خود برخاسته‌اى. نصيحت خالصانه خود را براى برادرت مهيا ساز، خواه اين نصيحت (براى او) زيبا و خوشايند باشد يا زشت و ناراحت كننده.