جيفه‌اى بر يكديگر فرياد مى‌كشند) يا درندگانى كه در پى دريدن يكديگرند، در برابر يكديگر مى‌غرند، و زوزه مى‌كشند، زورمندان، ضعيفان را مى‌خورند و بزرگ‌ترها كوچك‌ترها را مغلوب مى‌سازند يا همچون چهارپايانى هستند كه دست و پايشان (به وسيله مستكبران) بسته شده (و بردگان سرسپرده آنهايند) و گروه ديگرى همچون حيواناتى هستند رها شده در بيابان (شهوات) عقل خود را گم كرده (و راه‌هاى صحيح را از دست داده‌اند) و در طرق مجهول و نامعلوم گام گذارده‌اند. آنها همچون حيواناتى هستند كه در وادى پر از آفتى رها شده و در سرزمين ناهموارى به راه افتاده‌اند نه چوپانى دارند كه آنها را به راه صحيح هدايت كند و نه كسى كه آنها را به چراگاه مناسبى برساند (در حالى كه) دنيا آنان را در طريق نابينايى به راه انداخته و چشم‌هايشان را از ديدن نشانه‌هاى هدايت برگرفته، در نتيجه در وادى حيرت سرگردانند و در نعمت‌ها و زرق و برق‌هاى دنيا غرق شده‌اند، دنيا را به عنوان معبود خود برگزيده، و دنيا نيز آنها را به بازى گرفته است و آنها هم به بازى با دنيا سرگرم شده‌اند و ماوراى آن را به فراموشى سپرده‌اند.

شرح و تفسير دنياى فريبكار و اهل آن‌

امام عليه السلام در اين بخش از وصيّت‌نامه‌اش به فرزند خود هشدار مى‌دهد و تأكيد مى‌كند كه به ياد مرگ و آماده استقبال از آن باشد و فريب كارهاى دنياپرستان را نخورد.

نخست مى‌فرمايد: «پسرم بسيار به ياد مرگ باش و به ياد آنچه به سوى آن مى‌روى و پس از مرگ در آن قرار مى‌گيرى به گونه‌اى كه هر گاه مرگ به سراغ تو آيد تو خود را (از هر نظر) آماده ساخته و دامن همت را در برابر آن به كمر بسته‌