بخش يازدهم‌

فَتَفَهَّمْ يَا بُنَيَّ وَصِيَّتِي، وَ اعْلَمْ أَنَّ مَالِكَ الْمَوْتِ هُوَ مَالِكُ الْحَيَاةِ، وَ أَنَّ الْخَالِقَ هُوَ الْمُمِيتُ، وَ أَنَّ الْمُفْنِيَ هُوَ الْمُعِيدُ، وَ أَنَّ الْمُبْتَلِيَ هُوَ الْمُعَافِي، وَ أَنَّ الدُّنْيَا لَمْ تَكُنْ لِتَسْتَقِرَّ إِلَّا عَلَى‌ مَا جَعَلَهَا اللَّهُ عَلَيْهِ مِنَ النَّعْمَاءِ، وَ الْابْتِلَاءِ، وَ الْجَزَاءِ فِي الْمَعَادِ، أَوْ مَا شَاءَ مِمَّا لَا تَعْلَمُ، فَإِنْ أَشْكَلَ عَلَيْكَ شَيْ‌ءٌ مِنْ ذَلِكَ فَاحْمِلْهُ عَلَى‌ جَهَالَتِكَ، فَإِنَّكَ أَوَّلُ مَا خُلِقْتَ بِهِ جَاهِلًا ثُمَّ عُلِّمْتَ، وَ مَا أَكْثَرَ مَا تَجْهَلُ مِنَ الْأَمْرِ، يَتَحَيَّرُ فِيهِ رَأْيُكَ، وَ يَضِلُّ فِيهِ بَصَرُكَ ثُمَّ تُبْصِرُهُ بَعْدَ ذَلِكَ! فَاعْتَصِمْ بِالَّذِي خَلَقَكَ وَ رَزَقَكَ وَ سَوَّاكَ، وَ لْيَكُنْ لَهُ تَعَبُّدُكَ، وَ إِلَيْهِ رَغْبَتُكَ، وَ مِنْهُ شَفَقَتُكَ.

ترجمه‌

پسرم! در فهم وصيتم دقت نما. بدان مالك مرگ همان مالك حيات است و آفريننده، همان كسى است كه مى‌ميراند و فانى كننده هم اوست كه جهان را از نو نظام مى‌بخشد و بيمارى دهنده همان شفابخش است و دنيا پابرجا نمى‌ماند مگر به همان گونه كه خداوند آن را قرار داده است؛ گاهى نعمت، گاهى گرفتارى و سرانجام پاداش در روز رستاخير يا آنچه او خواسته و تو نمى‌دانى (از كيفرهاى دنيوى) و اگر درباره فهم اين امور (حوادث جهان) امرى بر تو مشكل شد، آن را بر نادانى خود حمل كن (و زبان به اعتراض مگشاى) زيرا تو در آغاز خلقت جاهل و نادان بودى و سپس عالِم و آگاه شدى و چه بسيار است امورى كه هنوز نمى‌دانى و فكرت در آن متحير و چشمت در آن خطا مى‌كند؛ اما پس از مدتى آن را مى‌بينى (و از حكمت آن آگاه مى‌شوى).