عمومى صادر كردم و مجرمان شما را بخشيدم و كسانى كه به سوى من آمدند آنها را پذيرفتم و گذشته آنان را به فراموشى سپردم، بنابراين حق شناس باشيد و با دشمنان من طرح دوستى نريزيد.

در بعضى از روايات آمده كه امام عليه السلام بعد از پيروزى در جنگ جمل دستور داد منادى با صداى رسا ندا در دهد: «لَا تَتْبَعُوا مُوَلِّياً وَ لَا تُجِيزُوا عَلَى جَرِيحٍ؛ فراريان را تعقيب نكنيد و مجروحان (بى دفاع) را به قتل نرسانيد». [1]

نيز دستور داد منادى ندا دهد: «مَنْ أَغْلَقَ بَابَهُ فَهُوَ آمِنٌ وَ مَنْ أَلْقَى سِلَاحَهُ فَهُوَ آمِن؛ آن كس كه به خانه خود بازگردد و در خانه را ببندد در امان است و آن كس كه اسلحه بر زمين بگذارد در امان است». [2] و اين شبيه فرمان عفو عمومى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به هنگام فتح مكّه است.

آن گاه براى خاموش كردن اين آتش، سخن از شدت عمل در برابر افراد خيره‌سر و لجوج به ميان مى‌آورد و مى‌فرمايد: «حال اگر افكار مهلك و آراى ضعيف و منحرف از مسير حق، شما را به ستيزه‌جويى و مخالفت با من بكشاند من همان مرد ديروزم. سپاه من آماده و اسبها را زين كرده و جهاز بر شتران گذارده‌ام»؛ (فَإِنْ خَطَتْ‌ [3] بِكُمُ الْأُمُورُ الْمُرْدِيَةُ، وَ سَفَهُ الْآرَاءِ الْجَائِرَةِ، إِلَى‌ مُنَابَذَتِي‌ [4] خِلَافِي، فَهَا أَنَا ذَا [5] قَدْ قَرَّبْتُ جِيَادِي‌ [6]، وَ رَحَلْتُ‌ [7] رِكَابِي‌).

[1]. كافى، ج 5، ص 32.

[2]. همان مدرك، ص 12، ح 2.

[3]. «خطت» از ريشه «خطو» بر وزن «ختم» به معناى گام برداشتن است و خطوه به معناى گام است و گام فاصله‌اى است كه ميان دو پا به هنگام راه رفتن ايجاد مى‌شود. اين واژه به وسيله باء متعدى مى‌شود و مفهوم آن در جمله بالا اين است: افكار مهلك و آراى سخيف و مفسد، شما را به سوى مخالفت من ببرد ...

[4]. «منابذة» به معنى مخالفت و مبارزه و در اصل از ريشه «نبذ» به معنى افكندن گرفته شده گويى در مخالفت، كسى را از صلح به سوى درگيرى مى‌افكنند.

[5]. «ها انا ذا» مركب از سه كلمه است: «ها» براى تنبيه، «انا» ضمير متكلم وحده و «ذا» اسم اشاره و مفهوم آن اين است كه آگاه باشيد، من همانم كه شما مى‌شناسيد.

[6]. «جياد» جمع «جواد» به معناى اسب ممتاز است.

[7]. «رحلت» از ريشه «رحل» بر وزن «نخل» به معناى جهاز بر شتر گذاردن است و «ركاب» به معناى شتر است.