شدن بر شتران، آنها را به زحمت نيفكند و عدالت را در اين امر در ميان آنها رعايت كند (گاه بر اين سوار شود و گاه بر ديگرى) و نيز حال شترِ خسته و يا زخمى را كه سوارى دادن برايش مشكل است رعايت كند و با حيوانى كه سم او ساييده يا لنگ شده مدارا نمايد.

امين تو بايد هنگامى كه در اثناى راه به غديرهاى آب مى‌رسد، آنها را سيراب كند و از كناره‌هاى جاده علف‌دار به درون جاده‌هاى خشك و بى‌گياه منحرف نسازد و ساعاتى به آن حيوانات استراحت دهد و چون به آب و علفزار مى‌رسد به آنها مهلت دهد (تا به اندازه كافى آب بنوشند و از علفها تغذيه كنند) تا هنگامى كه نزد ما مى‌آيند به اذن خدا فربه و سرحال باشند نه خسته و كوفته و هدف نهايى اين است كه آنها را مطابق دستور خداوند و سنّت پيغمبرش صلى الله عليه و آله (در ميان نيازمندان) تقسيم كنيم (بى‌آنكه منافع شخصى در آن وجود داشته باشد) (و بدان) عمل به اين برنامه پاداش تو را بيشتر و هدايت تو را افزون‌تر خواهد كرد؛ ان شاء اللَّه.

شرح و تفسير رأفت اسلامى حتى درباره حيوانات‌

در بخش گذشته، امام عليه السلام دستورات لازم درباره چگونگى اخذ زكات از كسانى كه زكات بر آنها واجب است را بيان فرمود. در اين بخش از نامه، سخن درباره چگونگى حفظ اين اموال و طرز رفتار با حيواناتى كه به عنوان زكات پرداخته شده‌اند.

نخست امام عليه السلام صفات كسانى را كه مأمور انتقال زكات به سوى بيت‌المال مى‌شوند، بيان مى‌كند و چندين ويژگى براى آنها برمى‌شمرد. در نخستين و دومين صفت مى‌فرمايد: «آنها را به غير از كسى كه به دينش اطمينان دارى‌