بخش اوّل‌

انْطَلِقْ عَلَى‌ تَقْوَى‌ اللَّهِ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ، وَ لَا تُرَوِّعَنَّ مُسْلِماً وَ لَا تَجْتَازَنَّ عَلَيْهِ كَارِهاً، وَ لَا تَأْخُذَنَّ مِنْهُ أَكْثَرَ مِنْ حَقِّ اللَّهِ فِي مَالِهِ، فَإِذَا قَدِمْتَ عَلَى‌ الْحَيِّ فَانْزِلْ بِمَائِهِمْ مِنْ غَيْرِ أَنْ تُخَالِطَ أَبْيَاتَهُمْ، ثُمَّ امْضِ إِلَيْهِمْ بِالسَّكِينَةِ وَ الْوَقَارِ؛ حَتَّى‌ تَقُومَ بَيْنَهُمْ فَتُسَلِّمَ عَلَيْهِمْ، وَ لَا تُخْدِجْ بِالتَّحِيَّةِ لَهُمْ، ثُمَّ تَقُولَ: عِبَادَ اللَّهِ، أَرْسَلَنِي إِلَيْكُمْ وَلِيُّ اللَّهِ وَ خَلِيفَتُهُ، لآِخُذَ مِنْكُمْ حَقَّ اللَّهِ فِي أَمْوَالِكُمْ، فَهَلْ للَّهِ فِي أَمْوَالِكُمْ مِنْ حَقٍّ فَتُؤَدُّوهُ إِلَى وَلِيِّهِ فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ: لَا، فَلَا تُرَاجِعْهُ، وَ إِنْ أَنْعَمَ لَكَ مُنْعِمٌ فَانْطَلِقْ مَعَهُ مِنْ غَيْرِ أَنْ تُخِيفَهُ أَوْ تُوعِدَهُ أَوْ تَعْسِفَهُ أَوْ تُرْهِقَهُ فَخُذْ مَا أَعْطَاكَ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ فِضَّةٍ.

ترجمه‌

(تو اى مأمور جمع آورى زكات) با تقوا و احساس مسئوليت در برابر خداوند يكتا و بى‌همتا حركت كن و در مسير خود هيچ مسلمانى را مترسان و از سرزمين او در حالى كه از تو ناخشنود باشد، نگذر و بيش از حق خداوند در اموالش را از وى نگير.

هنگامى كه وارد آبادى قبيله شدى در كنار سرچشمه يا چاه آب فرود آى، بى آنكه داخل خانه‌هاى آنها شوى سپس با آرامش و وقار به سوى آنان برو تا در ميان آنها قرار گيرى به آنها سلام كن و از اظهار محبّت و تحيّت چيزى فروگذار ننما و بعد از سلام و تحيّت به آنها مى‌گويى: اى بندگان خدا! ولىّ خدا و خليفه‌اش مرا به سوى شما فرستاده تا حق خدا را كه در اموالتان است از شما بگيرم، آيا در اموال شما حقى براى خدا وجود دارد كه به وليّش بدهيد، اگر كسى‌