11 و من وصية له عليه السلام وصّى بها جيشا بعثه إلى العدو

از وصايا و سفارشهاى امام عليه السلام است‌

به سپاهى كه آنها را به سوى دشمن فرستاد [1]

نامه در يك نگاه‌

همان گونه كه در شرح سند نامه ذكر شده است، اين نامه بخشى از نامه‌اى است كه امام عليه السلام براى دو نفر از فرماندهان لشكر هنگام حركت به سوى صفين مرقوم داشت و گفته شده كه امام عليه السلام، مالك اشتر را امير بر هر دو فرمانده قرار داد.

[1]. سند نامه:

اين نامه را پيش از سيد رضى، نصر بن مزاحم كه حدود 200 سال قبل از سيد رضى مى‌زيسته، در كتاب صفين آورده و حسن بن شعبه حرّانى در تحف العقول و دينورى در كتاب الاخبار الطوال نقل كرده‌اند. ابن ميثم بحرانى كه از شارحان نهج‌البلاغه است اين نامه را با اضافات قابل توجهى آورده كه نشان مى‌دهد از منبعى غير از نهج‌البلاغه آورده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 3، ص 224)

نويسنده مصادر تصريح مى‌كند كه اين نامه بخشى از نامه مفصل‌ترى است كه امام عليه السلام آن را به زياد بن نضر حارثى و شريح بن هانى كه فرمانده دو لشكر از لشكريان امام عليه السلام بودند نگاشت. در كتاب تمام نهج‌البلاغه نيز اين نامه تحت شماره 1 از نامه امير مؤمنان على عليه السلام در ص 945 آمده است.